با این بیماری ورزش نکنید!
با این بیماری ورزش نکنید!
مجموعه: درمان با ورزش
با این بیماری ورزش نکنید!دکتر احمد باقری‌مقدم، متخصص پزشکی ورزشی معتقد است این شیوه زندگی و باور محدودیت برای شرکت در فعالیت‌های ورزشی بیماران دچار صرع در طول زمان شکل گرفته ولی مبنای علمی‌ای برای منع آنها از فعالیت ورزشی وجود ندارد. درواقع بی‌تحرکی، مراقبت بیش‌ازحد از خود، عزت‌نفس پایین، انزوا، افسردگی و اضطراب، عوامل اصلی محروم ماندن این بیماران از زندگی فعال و پویاست.با وجود تاکید بر نقش مهم ورزش و تناسب اندام در سلامت، معمولا بیماران مبتلا به صرع از حضور در فعالیت‌های ورزشی منع می‌شوند، علت چیست؟این محدودیت، ریشه در باورهای غلط و ترس از تشدید بیماری با انجام ورزش و مراقبت‌های شدید والدین، معلمان و پزشکان از این بیماران دارد. آنها به غلط فکر می‌کنند ورزش ممکن است باعث تشدید صرع، بی‌اثر کردن داروها و مستعدکردن بیماران به آسیب و صدمه هنگام ورزش شود.برای اصلاح این باورهای غلط، کاری انجام نشده است؟چرا، به‌تدریج با افزایش آگاهی و انجام تحقیقات متعدد، این رویکرد محافظتی دچار تغییر شده است. در فاصله سال‌های ۱۹۶۸ تا ۱۹۷۸، انجمن پزشکی آمریکا توصیه‌های خود را در مورد پرداختن بیماران صرعی به ورزش‌های برخوردی بارها اصلاح کرد. به نحوی که در سال ۱۹۶۸ مخالف، در سال ۱۹۷۴ موافق، ۱۹۷۶ مخالف و در سال ۱۹۷۸ موافق حضور آنها بود!انجمن قلب ورزشی آمریکا در اصلاح این نظریه و تصویب آن نقش بسیار مهمی داشت. براساس نتایج این شواهد و تحقیق‌ها، بیماران مبتلا به صرع می‌توانند بدون تشدید بیماری، به هر ورزشی اعم از «بدون برخورد» مانند دو یا دوچرخه‌سواری و «برخورد» مانند کشتی یا فوتبال شرکت کنند. با استناد به اطلاعات و مدارک علمی مشخص شد این بیماران می‌توانند در برنامه‌های تناسب اندام، ورزش‌های تفریحی، ورزش‌های رقابتی به‌خصوص از نوع پربرخورد، شرکت کنند.کودکان مبتلا به صرع هم اجازه شرکت در فعالیت‌های ورزشی را دارند؟بله، حضور این بیماران در فعالیت‌های ورزشی باعث بهبود وضع سلامت عمومی و ارتقای اعتمادبه‌نفس و رضایت‌مندی شخصی آنها می‌شود. تلاش‌های انجام‌شده در سال ۱۹۸۳، منجر به صدور بیانیه‌ای در رابطه با حضور کودکان مبتلا به صرع در فعالیت‌های ورزشی شد. در این بیانیه آمده است: «وقتی کودکان مبتلا به صرع قصد حضور در برنامه‌های تربیت بدنی و فعالیت‌های ورزشی دارند، مراقبت‌های پزشکی مناسب، کنترل تشنج و نظارت‌های کافی برایشان الزامی است.» با صدور این بیانیه و تغییر دیدگاه، کودکان مبتلا به صرع، تحت نظارت طبی، در فعالیت‌های ورزشی مدارس شرکت می‌کنند و این به معنای پایان محرومیت مطلق آنها از فعالیت‌های بدنی بود.معمولا این بیماران تحت‌درمان دارویی هستند، لازم است دوز مصرفی داروها برای بیمارانی که ورزش می‌کنند، تغییر کند؟بر اساس نتایج مطالعه‌های انجام‌شده، نباید دوز داروهای ضدصرع قبل از انجام فعالیت‌های ورزشی تغییر کند. فقط باید سطح خونی این داروها مکررا پایش شود. مطالعه‌های انجام‌شده، هیچ رابطه‌ای میان تغییرات سطح سرمی دارو در ورزش و تکرار تشنج پیدا نکرده‌اند.بهتر است ورزشکاران مبتلا به صرع چه زمانی داروهایشان را مصرف کنند؟این بیماران باید داروهای ضدصرع را ۲-۱ ساعت قبل از شروع فعالیت بدنی مصرف کنند زیرا ورزش با نقش مهاری بر تخلیه معده می‌تواند عبور دارو از معده را کند کند و جذب را به تاخیر بیندازد. همه داروهای ضدصرع عوارض جانبی دارند، اما آنچه اهمیت دارد، تاثیر عوارض جانبی دارو بر کارایی ورزشکار است. خواب‌آلودگی، آتاکسی و اختلال تمرکز بیشترین تاثیر را در کارایی ورزشکار دارند و می‌توانند باعث بروز آسیب شوند. در میان داروهای ضدصرع موجود، به نظر می‌آید «کاربامازپین» از داروهای دیگر بهتر باشد زیرا تاثیری در توانایی مصرف‌کننده ندارد.مصرف برخی داروها در ورزشکاران ممکن است دوپینگ محسوب شود، آیا داروهای ضدصرع هم این‌گونه‌اند؟نه، فهرست داروهای ممنوعه اعلام شده و داروهای ضدصرع در هیچ‌کدام از این فهرست‌ها قرار ندارند، بنابراین مصرف این داروها ممنوع نیست و نباید باعث هراس ورزشکاران از محرومیت شود. به علاوه، با توجه به اطلاعات موجود، گرچه داروهای ضدصرع می‌توانند باعث اختلال در عملکردهای شناختی ورزشکاران شوند، اما از آنجا که این آثار خفیف و گذرا هستند، نباید باعث محروم کردن افراد از شرکت در مسابقه‌های ورزشی و حضور در تیم‌های ورزشی شوند.انجام فعالیت‌های ورزشی باعث بروز یا شدت حمله‌های تشنجی نمی‌شود؟از گذشته‌های دور پزشکان آگاه و مجرب از نقش محافظتی فعالیت بدنی در برابر تشنج، اطلاع داشته‌اند. ۶۰ سال پیش «لنوکس»، پزشک خبره در صرع نوشت: «حمله صرع معمولا در حالت خواب، استراحت، بیکاری و بی‌فعالیتی رخ می‌دهد.» امروزه نیز مشخص شده فعالیت‌های منظم بدنی با کاهش تحریک‌های الکتریکی شبه صرعی در مغز، می‌توانند نقش محافظت‌کننده‌ای در برابر صرع داشته باشند. تحقیقات نشان داده‌اند اندورفین‌ها (مواد شبه‌افیونی طبیعی درون بدن) در طول ورزش افزایش می‌یابند و از آنجا که بتااندورفین‌ها دیس‌شارژهای تشنجی را مهار می‌کنند، این افزایش می‌تواند مکانیسم دیگری برای بالا بردن آستانه تشنج هنگام ورزش باشد.شرکت در فعالیت‌های ورزشی تا چه حد خطر آسیب‌دیدگی و مرگ را در بیماران مبتلا به صرع افزایش می‌دهد؟عوارض و مرگ‌ومیر مرتبط با حوادث ورزشی، مهم‌ترین عامل در محدودیت بیماران صرعی برای حضور در مسابقه‌های ورزشی محسوب می‌شود. محققان دریافته‌اند حدود ۷ درصد بیماران صرعی در اثر وقوع حوادث و سوانح فوت می‌کنند که از میان این عده فقط ۵ درصد موارد مرگ مربوط به آسیب‌های هنگام تشنج است. به‌طور کلی خطر مرگ‌ومیر یا آسیب، در ورزشکاران مبتلا به صرع که در فعالیت‌های منظم یا مسابقه‌های ورزشی شرکت دارند، بالاتر از سایر افراد نیست. مهم‌ترین آسیب‌های جدی مرتبط با صرع ژنرالیزه (حملات صرعی به صورت تشنج عمومی بدن) شامل شکستگی بازو، شکستگی ران، شکستگی ترقوه و مچ پاست. البته دررفتگی شانه و لگن نیز گزارش شده است. سقوط هنگام تشنج باعث آسیب‌های سر و ستون فقرات گردنی می‌شود. آمار واقعی شکستگی مهره در بیماران صرعی حدود۱۵ درصد گزارش شده است.چه توصیه‌ای به بیماران مبتلا به صرع دارید؟۷۵ درصد مبتلایان قبل از دهه سوم عمر خود دچار این بیماری می‌شوند. یعنی همان زمانی که آماده فراگیری فعالیت‌های بدنی سودمند و لذت‌بخش هستند و بیشترین قابلیت را برای ارتقای توانمندی‌های ورزشی خود دارند. با توجه به اینکه تناسب اندام بیماران مبتلا به صرع در مقایسه با سایر افراد پایین‌تر است و زندگی ساکن‌تری دارند و قدرت عضلانی، توان هوازی، قابلیت انعطاف‌پذیری و ظرفیت قلبی – عروقی آنها از گروه همسان بدون این بیماری ضعیف‌تر است، بنابراین باید بیشتر به ورزش اهمیت بدهند زیرا تجویز فعالیت‌های بدنی منظم، برنامه‌ریزی‌شده و تحت‌کنترل باعث افزایش توانایی فعالیت، توده بدنی، استقامت، کنترل وزن، اصلاح شاخص توده بدنی، ظرفیت قلبی – عروقی و تنفسی و به‌طور کلی ارتقای سلامت عمومی می‌شود.براساس نتایج یک مطالعه، تجویز برنامه ورزشی ۲ بار در هفته، به مدت یک ساعت در هر جلسه برای ۱۵ هفته در زنان مبتلا به صرع، باعث اصلاح پروفایل کلسترول، کاهش دردهای عضلانی، خستگی و افزایش احساس لذت از زندگی در آنها می‌شود. فعالیت‌های ورزشی با آثار مثبتی که بر اعتمادبه‌نفس، عزت‌نفس و کنترل اضطراب دارند، میزان افسردگی، اضطراب، خودکشی، انزواطلبی و بیکاری را بین بیماران صرعی کاهش می‌دهند.منبع :Salamat.ir
سلامتی و تندرستی با ورزش۶ ورزش ضدآرتروزآیا ممکن است ورزش موجب افزایش وزن شود؟آیا باسن و ران های بزرگی دارید؟!تردمیل بهتره یا دوچرخه ثابت؟تمریناتی برای داشتن پاهای قویفواید دویدن برای سلامتی
