دعا در روز عید قربان



دعا در روز عید قربان

مجموعه: اعمال مستحبی

عید قرباندعای ۴۸ از صحیفه سجادیهاَللَّهُمَّ هذا یَوْمٌ مُبارَکٌ مَیْمُونٌ، وَالْمُسْلِمُونَ فیهِ مُجْتَمِعُونَ ؛خداوندا این روزى با برکت و میمون است، و مسلمانان در هر جاى زمین توفى اَقْطارِ اَرْضِکَ، یَشْهَدُ السَّآئِلُ مِنْهُمْ وَالطَّالِبُ وَالرَّاغِبُ؛در آن اجتماع دارند، سؤال‏کننده، و خواهنده، و امیدوار و ترسندهوَالرَّاهِبُ، وَ اَنْتَ النَّاظِرُ فى حَوآئِجِهِمْ، فَاَسْئَلُکَ بِجُودِکَ وَ ؛حضور دارند، و تو ناظر در حوائجشان هستى، پس به جود وکَرَمِکَ وَ هَوانِ ما سَئَلْتُکَ عَلَیْکَ اَنْ تُصَلِّىَ عَلَى‏ مُحَمَّدٍ وَ الِهِ ؛کرمت و آسانى مسئلتم نزد تو از حضرتت مى‏خواهم که بر محمد و آلش درود فرستى وَ اَسْئَلُکَ اللَّهُمَّ رَبَّنا بِاَنَّ لَکَ الْمُلْکَ وَ لَکَ الْحَمْدَ؛و خداوندا اى پروردگار ما، که پادشاهى زیبنده توست، و سپاس حضرتِ تو را سزد،لا اِلهَ اِلاَّ اَنْتَ، الْحَلیمُ الْکَریمُ الْحَنّانُ الْمنّانُ ذُوالْجَلالِ ؛و خدایى جز تو نیست، بردبار و بزرگوار و مهربان و، داراى عطاى گسترده‏اى، و خداوند جلالوَالْاِکْرامِ، بَدیعُ السَّمواتِ وَالْاَرْضِ، مَهْما قَسَمْتَ بَیْنَ ؛و اکرام، و پدید آورنده آسمان‎ها و زمینى، هر چه میان بندگان مؤمنت قسمتعِبادِکَ الْمُؤْمِنینَ، مِنْ خَیْرٍ اَوْ عافِیَهٍ اَوْ بَرَکَهٍ اَوْ هُدًى اَوْ ؛کرده‏اى از خیر یا عافیت یا برکت یا هدایت یا توفیقعَمَلٍ بِطاعَتِکَ، اَوْ خَیْرٍ تَمُنُّ بِهِ عَلَیْهِمْ، تَهْدیهِمْ بِهِ اِلَیْکَ؛طاعت، یا خیرى که بر اهل ایمان انعام مى‏کنى، و به سبب آن به سوى خود هدایتشان مى‏نمایى،اَوْ تَرْفَعُ لَهُمْ عِنْدَکَ دَرَجَهً، اَوْ تُعْطیهِمْ بِهِ خَیْراً مِنْ خَیْر ؛یا در پیشگاهت مقام آنان را به آن بلند مى‏کنى، یا بدان سبب خیر دنیا و آخرتالدُّنْیا وَالْاخِرَهِ اَنْ تُوَفِّرَ حَظّى وَ نَصیبى مِنْهُ. وَ اَسْئَلُکَ اللَّهُمَّ ؛به آنان مى‏بخشى، از تو مى‏خواهم که بهره و نصیب مرا از آن فراوان کنى. و بار خدایابِاَنَّ لَکَ الْمُلْکَ وَالْحَمْدَ، لا اِلهَ اِلاَّ اَنْتَ، اَنْ تُصَلِّىَ عَلى ؛
که پادشاهى و حمد توراست و معبودى جز تو نیست، از تو مى‏خواهم که برمُحَمَّدٍ عَبْدِکَ وَ رَسُولِکَ وَ حَبیبِکَ وَ صِفْوَتِکَ ؛محمد بنده و فرستاده و دوست و برگزیدهوَ خِیَرَتِکَ مِنْ خَلْقِکَ، وَ عَلى‏ الِ مُحَمَّدٍ الْاَبْرارِ الطّاهِرینَ؛و اختیار شده از خَلقت، و بر آل ‏محمد نیکوکاران و پاکانالْاَخْیارِ، صَلوهً لایَقْوى‏ عَلى‏ اِحْصآئِها اِلاَّ اَنْتَ، وَ اَنْ تُشْرِکَنا ؛و اخیار درود فرستى، چنان درودى که جز تو احدى را قدرت شمردنش نباشد، و ما رافى صالِحِ مَنْ دَعاکَ فى هذَاالْیَوْمِ مِنْ عِبادِکَ الْمُؤْمِنینَ ؛در دعاى شایسته هر یک از بندگان با ایمانت که در این روز تو را خوانده است – شریک سازى،یا رَبَّ الْعالَمینَ، وَ اَنْ تَغْفِرَ لَنا وَ لَهُمْ، اِنَّکَ عَلى‏ کُلِّ شَىْ‏ءٍ قَدیرٌ ؛اى پروردگار عالمیان، و ما و ایشان را مورد مغفرت قرار دهى، که تو بر هر چیز توانایىاَللَّهُمَّ اِلَیْکَ تَعَمَّدْتُ بِحاجَتى، وَ بِکَ اَنْزَلْتُ الْیَوْمَ ؛الهى، نیازم را به درگاه تو آوردم، و بار فقر و فاقه و تهیدستىفَقْرى وَ فاقَتى وَ مَسْکَنَتى، وَ اِنّى بِمَغْفِرَتِکَ وَ رَحْمَتِکَ ؛خود را بر در خانه‏ات نهادم، و من به مغفرت و رحمتت مطمئن‏ترماَوْثَقُ مِنّى بِعَمَلى، وَ لمَغْفِرَتُکَ وَ رَحْمَتُکَ اَوْسَعُ مِنْ ذُنُوبى ؛تا به عمل و کار خود، و آمرزش و رحمتت از گناهان من وسیع‏تر استفَصَلِّ عَلى‏ مُحَمَّدٍ وَ الِ مُحَمَّدٍ، وَ تَوَلَّ قَضآءَ کُلِّ ؛پس بر محمد و آلش درود فرست، و خود عهده‏دار روا کردن هرحاجَهٍ هِىَ لى بِقُدْرَتِکَ عَلَیْها، وَ تَیْسیرِ ذلِکَ عَلَیْکَ وَ ؛حاجتى که مرا هست باش به‏ خاطر قدرتى که بر روا کردن آن دارى و آسان بودنش بر تو، وبِفَقْرى اِلَیْکَ، وَ غِناکَ عَنّى، فَاِنّى لَمْ اُصِبْ خَیْراً قَطُّ اِلاَّ ؛به خاطر نیازم به حضرتت، و بى‏نیازیت از من، زیرا من هرگز به خیرى نرسیده‏ام مگر از جانبمِنْکَ، وَ لَمْ یَصْرِفْ عَنّى سُوءًا قَطُّ اَحَدٌ غَیْرُکَ، وَلا اَرْجُو ؛تو، و هرگز احدى از من شرى را برنگردانده غیر تو، و در امرلِأمْرِ اخِرَتى وَ دُنْیاىَ سِواکَ. اَللَّهُمَّ مَنْ تَهَیَّاَ وَ تَعَبَّاَ وَ اَعَدَّ ؛آخرت و دنیایم به کسى جز تو امید ندارم. الهى هر کسوَاسْتَعَدَّ لِوَفادَهٍ اِلى‏ مَخْلُوقٍ رَجآءَ رِفْدِهِ وَ نَوافِلِهِ وَ طَلَبَ ؛براى حرکت به سوى مخلوقى به ‏امید صله و بخشش و جایزه او مهیّا شد و بار بست و ساز و برگ فراهمنَیْلِهِ وَ جآئِزَتِهِ، فَاِلَیْکَ – یا مَوْلاىَ – کانَتِ الْیَوْمَ تَهْیِئَتى وَ ؛آورد و آماده سفر شد، و مهیا شدن امروز من – و بار بستنم و ساز و برگ فراهم آوردنتَعْبِئَتى وَ اِعْدادى وَاسْتِعدادى رَجاءَ عَفْوِکَ وَ رِفْدِکَ وَ ؛و آماده شدنم به امید عفو و صله تو وطَلَبَ نَیْلِکَ وَ جآئِزَتِکَ، اَللَّهُمَّ فَصَلِّ عَلى‏ مُحَمَّدٍ وَ الِ ؛درخواست جایزه و عطایت به سوى توست، بارالها پس بر محمد و آلش درودمُحَمَّدٍ، وَلا تُخَیِّبِ الْیَوْمَ ذلِکَ مِنْ رَجآئى، یا مَنْ لایُحْفیهِ ؛فرست، و امروز این امید را از من مگیر، اى کسى که خواهش – هیچ درخواست کننده‏اى او را به رنج‏سآئِلٌ، وَ لایَنْقُصُهُ نآئِلٌ، فَاِنّى لَمْ – اتِکَ ثِقَهً مِنّى بِعَمَلٍ ؛نمى‏افکند، و هیچ بخششى از او کم نمى‏کند، زیرا من از باب اطمینان به عمل شایسته‏اى که از خود پیشصالِحٍ قَدَّمْتُهُ، وَلا شَفاعَهِ مَخْلُوقٍ رَجَوْتُهُ اِلاَّ شَفاعَهَ ؛فرستاده باشم، یا به شفاعت مخلوقى جز شفاعت محمد و اهل بیت او – که صلوات و سلاممُحَمَّدٍ وَ اَهْلِ ‏بَیْتِهِ عَلَیْهِ صَلَواتُکَ وَ عَلَیْهِمْ سَلامُکَ، اَتَیْتُکَ ؛تو بر او و بر آنان باد – که امید داشته باشم به‏ جانب تو نیامدم، بلکه در حالى به سویت آمدم کهمُقِرّاً بِالْجُرْمِ وَالْاِسآئَهِ اِلى‏ نَفْسى، اَتَیْتُکَ اَرْجُو عَظیمَ ؛به گناه و بدى در حق خود اقرار دارم، به سویت آمدم در حالى کهعَفْوِکَ الَّذى عَفَوْتَ بِهِ عَنِ الْخاطِئینَ، ثُمَّ لَمْ یَمْنَعْکَ طُولُ ؛به عفو عظیمى که شامل حال خطاکاران کرده‏اى چشم دوخته‏ام، که ادامه دادنشانعُکوُفِهِمْ عَلى‏ عَظیمِ الْجُرْمِ اَنْ عُدْتَ عَلَیْهِمْ بِالرَّحْمَهِ ؛بر گناه بزرگ حضرتت را از آن باز نداشت که آنان را مشمول رحمت و مغفرتوَالْمَغْفِرَهِ، فَیا مَنْ رَحْمَتُهُ واسِعَهٌ، وَ عَفْوُهُ عَظیمٌ، یا عَظیمُ ؛قرار دهى، پس اى کسى‏ که رحمتت وسیع و عفوت عظیم است، اى عظیمیا عَظیمُ، یا کَریمُ یا کَریمُ، صَلِّ عَلى‏ مُحَمَّدٍ وَ الِ مُحَمَّدٍ ؛اى عظیم، اى کریم اى کریم، بر محمد و آلش درود فرست،وَ عُدْ عَلَىَّ بِرَحْمَتِکَ، وَ تَعَطَّفْ عَلَىَّ بِفَضْلِکَ، وَ تَوَسَّعْ ؛و به رحمتت بر من تفضل کن، و به فضلت بر من شفقت نما، و به مغفرتتعَلَىَّ بِمَغْفِرَتِکَ. اَللَّهُمَّ اِنَّ هذَاالْمَقامَ لِخُلَفآئِکَ وَ اَصْفِیآئِکَ ؛بر من گشایش ده. الهى، این‏ مقام نماز جمعه که مخصوص خلفاى تو و برگزیدگان توست،وَ مَواضِعَ اُمَنآئِکَ فِى الدَّرَجَهِ الرَّفیعَهِ الَّتِى اخْتَصَصْتَهُمْ ؛و جایگاه امناى تو در درجه بلندى که ایشان را به آن اختصاص دادى، غاصبان آن رابِها قَدِابْتَزُّوها – وَ اَنْتَ الْمُقَدِّرُ لِذلِکَ، لایُغالَبُ اَمْرُکَ، وَ ؛به غارت برده‏اند – و تقدیر آن به‏ دست توست، فرمانت مغلوب نشود، و ازلایُجاوَزُ الْمَحْتُومُ مِنْ تَدْبیرِکَ کَیْفَ شِئْتَ وَ اَنّى‏ شِئْتَ، وَ لِما ؛تدبیر حتمى تو هر گونه که بخواهى و هر زمان که بخواهى فراتر نتوان رفت، و به خاطراَنْتَ اَعْلَمُ بِهِ، غَیْرُ مُتَّهَمٍ عَلى‏ خَلْقِکَ وَلا لاِرادَتِکَ – حَتّى‏ عادَ ؛آنچه تو بهتر مى‏دانى و در آفریدنت و اراده‏ات متهم نیستى چنین کردى – تا آنجاصِفْوَتُکَ وَ خُلَفآءُکَ مَغْلُوبینَ مَقْهُورینَ مُبْتَزّینَ، یَرَوْنَ ؛که برگزیدگان و خلفاى تو مغلوب و مقهور و جداى از حق خود شدند، حُکمت راحُکْمَکَ مُبَدَّلاً، وَ کِتابَکَ مَنْبُوذاً، وَ فَرآئِضَکَ مُحَرَّفَهً عَنْ ؛مبدل و کتابت را دور انداخته، و واجباتت را از مسیر شرایعتجِهاتِ اَشْراعِکَ، وَ سُنَنَ نَبِیِّکَ مَتْرُوکَهً. اَللَّهُمَّ الْعَنْ ؛منحرف، و سنت‏هاى رسولت را متروک مى‏بینند. بارالها،اَعْدآئَهُمْ مِنَ الْاَوَّلینَ وَالْاخِرینَ، وَ مَنْ رَضِىَ بِفِعالِهِمْ ؛دشمنان ایشان را از اولین و آخرین، و هر که به کردارشان راضى شدهوَ اَشْیاعَهُمْ وَ اَتْباعَهُمْ. اَللَّهُمَّ صَلِّ عَلى‏ مُحَمَّدٍ وَ الِ ؛و دنباله‏روها و پیروانشان را لعنت کن. خداوندا بر محمد و آلش درودمُحَمَّدٍ، اِنَّکَ حَمیدٌ مَجیدٌ، کَصَلَواتِکَ وَ بَرَکاتِکَ وَ ؛فرست، که تو ستوده و بلندپایه‏اى، مانند درودها و برکت‏هاتَحِیّاتِکَ عَلى‏ اَصْفِیآئِکَ اِبْراهیمَ وَ الِ اِبْراهیمَ، وَ عَجِّلِ ؛و تحیت‏هایى که بر برگزیدگانت ابراهیم و آل ‏ابراهیم فرستاده‏اى، و در گشایشالْفَرَجَ وَالرَّوْحَ وَالنُّصْرَهَ وَالتَّمْکینَ وَالتَّاْییدَ لَهُمْ. اَللَّهُمَّ ؛و آسایش و یارى و تمکین و تأیید ایشان تعجیل کن. بارالها،وَاجْعَلْنى مِنْ اَهْلِ التَّوْحیدِ وَالْایمانِ بِکَ، وَالتَّصْدیقِ ؛و مرا از اهل توحید و ایمان به خود، و تصدیقبِرَسُولِکَ، وَالْاَئِمَّهِ الَّذینَ حَتَمْتَ طاعَتَهُمْ، مِمَّنْ یَجْرى ؛به پیامبرت، و امامانى که طاعتشان را واجب کرده‏اى قرار ده، از جمله کسانى که توحیدذلِکَ بِهِ وَ عَلى‏ یَدَیْهِ، امینَ رَبَّ الْعالَمینَ. اَللَّهُمَّ لَیْسَ یَرُدُّ ؛و ایمان به سبب آنان و بر دست آنان اجرا مى‏شود،آمین رب العالمین. الها، غَضَبَکَ اِلاَّ حِلْمُکَ، وَلایَرُدُّ سَخَطَکَ اِلاّ عَفْوُکَ، وَلایُجیرُ ؛غضب تو را جز بردباریت برنمى‏گرداند، و شدّت سخط تو را جز عفوت رد نمى‏کند، و غیر از رحمتتمِنْ عِقابِکَ اِلاَّ رَحْمَتُکَ، وَلایُنْجینى مِنْکَ اِلاَّ التَّضَرُّعُ ؛از عذابت امان نمى‏دهد، و مرا جز زارى به سوى تو و در برابر تواِلَیْکَ وَ بَیْنَ یَدَیْکَ، فَصَلِّ عَلى‏ مُحَمَّدٍ وَ الِ مُحَمَّدٍ، وَ هَبْ ؛نجات نمى‏بخشد، پس بر محمد و آلش درود فرست، و ما رالَنا – یا اِلهى – مِنْ لَدُنْکَ فَرَجاً بِالْقُدْرَهِ الَّتى بِها تُحْیى ؛- اى خداى من – از سوى خود فرجى بخش با آن نیرویى که مردگان رااَمْواتَ الْعِبادِ، وَ بِها تَنْشُرُ مَیْتَ الْبِلادِ، وَلا تُهْلِکْنى – ؛زنده مى‏کنى، و سرزمین‏هاى مرده را حیات مى‏دهى، و مرا – خدایا – از غم و غصه هلاک مکنیا اِلهى – غَمّاً حَتّى‏ تَسْتَجیبَ لى، وَ تُعَرِّفَنِى الْاِجابَهَ فى دُعآئى؛تا دعایم را به اجابت برسانى، و اجابت آن را به من آگاهى دهى،وَ اَذِقْنى طَعْمَ الْعافِیَهِ اِلى‏ مُنْتَهى‏ اَجَلى، وَلاتُشْمِتْ بى ؛و تا پایان حیات مزه شیرین عافیت را به من بچشان، و دشمن شادمعَدُوّى، وَلا تُمَکِّنْهُ مِنْ عُنُقى، وَلا تُسَلِّطْهُ عَلَىَّ. اِلهى اِنْ ؛مکن، و او را وبال گردنم مساز، و بر من غلبه مده. اله من،رَفَعْتَنى فَمَنْ ذَا الَّذى یَضَعُنى؟ وَ اِنْ وَضَعْتَنى فَمَنْ ذَا ؛اگر بلندم نمایى کیست که پستم کند؟ و اگر پستم سازى کیست کهالَّذى یَرْفَعُنى؟ وَ اِنْ اَکْرَمْتَنى فَمَنْ ذَا الَّذى یُهینُنى؟ وَ اِنْ ؛بلندم نماید؟ و اگر مرا گرامى دارى کیست که خوارم کند؟ و اگراَهَنْتَنى فَمَنْ ذَاالَّذى یُکْرِمُنى؟ وَ اِنْ عَذَّبْتَنى فَمَنْ ذَا الَّذى ؛خوارم نمایى کیست که اکرامم نماید؟ و اگر عذابم دهى کیست که بر من یَرْحَمُنى، وَ اِنْ اَهْلَکْتَنى فَمَنْ ذَا الَّذى یَعْرِضُ لَکَ فى ؛رحمت آورد؟ و اگر هلاکم کنى کیست که درباره بنده‏ات جلودار توعَبْدِکَ؟ اَوْ یَسْئَلُکَ عَنْ اَمْرِهِ؟ وَقَدْ عَلِمْتُ اَنَّهُ لَیْسَ فى ؛شود؟ یا از تو درباره‏اش بازخواست نماید؟ و من به این حقیقت رسیده‏ام که درحُکْمِکَ ظُلْمٌ، وَ – لا – فى نَقِمَتِکَ عَجَلَهٌ، وَ اِنَّما یَعْجَلُ مَنْ ؛حکم تو ستمى، و در عذابت عجله‏اى نیست، چون کسى شتاب مى‏کند کهیَخافُ الْفَوْتَ، وَ اِنَّما یَحْتاجُ اِلَى الظُّلْمِ الضَّعیفُ، وَقَدْ ؛از فوت برنامه بترسد، و کسى نیاز به ستم پیدا مى‏کند که ناتوان است، و توتَعالَیْتَ – یااِلهى – عَنْ ذلِکَ عُلُوّاً کَبیراً. اَللَّهُمَّ صَلِّ عَلى‏ ؛- اى خداى من – از آن بسیار بالاترى. بارالها، برمُحَمَّدٍ وَ الِ مُحَمَّدٍ، وَلا تَجْعَلْنى لِلْبَلآءِ غَرَضاً، وَلالِنَقِمَتِکَ ؛محمد و آل محمد درود فرست، و مرا هدف بلا، و نشانه عقوبتنَصْباً، وَ مَهِّلْنى، و نَفِّسْنى، وَ اَقِلْنى عَثْرَتى، وَلاتَبْتَلِیَنّى ؛مساز، و مرا مهلت ده، و اندوهم را پایان بخش، و از لغزشم درگذر، و به مصیبتىبِبَلآءٍ عَلى‏ اَثَرِ بَلآءٍ، فَقَدْ تَرى‏ ضَعْفى وَ قِلَّهَ حیلَتى وَتَضَرُّعى ؛دنبال مصیبت گرفتارم مکن، چون ناتوانى و بیچارگى و زاریم را به درگاهتاِلَیْکَ. اَعُوذُ بِکَ اللَّهُمَّ الْیَوْمَ مِنْ غَضَبِکَ، فَصَلِّ عَلى‏ ؛مى‏بینى. خدایا در این روز از غضب تو به تو پناه مى‏برم، پس برمُحَمَّدٍ وَالِهِ، وَاَعِذْنى، وَاَسْتَجیرُ بِکَ الْیَوْمَ مِنْ سَخَطِکَ ؛محمد و آلش درود فرست و پناهم ده، و در این روز از غضب تو امان مى‏طلبم،فَصَلِّ عَلى‏ مُحَمَّدٍ وَالِهِ، وَ – اَجِرْنى، وَ – اَسْئَلُکَ اَمْناً مِنْ ؛پس بر محمد و آلش درود فرست و مرا امان ده، و ایمنى از عذابت راعَذابِکَ، فَصَلِّ عَلى‏ مُحَمَّدٍ وَ الِهِ، وَ امِنّى، وَاَسْتَهْدیکَ ؛مسئلت دارم، پس بر محمد و آلش درود فرست و مرا ایمن ساز، و از تو هدایت مى‏طلبم، پس برفَصَلِّ عَلى‏ مُحَمَّدٍ وَالِهِ، وَاهْدِنى، وَاَسْتَنْصِرُکَ، فَصَلِّ ؛محمد و آلش درود فرست و هدایتم فرما، و از تو یارى و مدد مى‏خواهم، پس برعَلى‏ مُحَمَّدٍ وَالِهِ، وَانْصُرْنى، وَاَسْتَرْحِمُکَ، فَصَلِّ عَلى‏ ؛محمد و آلش درود فرست و مرا یارى کن، و از تو رحمت مى‏خواهم، پس برمُحَمَّدٍ وَالِهِ، وَارْحَمْنى، وَاَسْتَکْفیکَ، فَصَلِّ عَلى‏ مُحَمَّدٍ وَ ؛محمد و آلش درود فرست و بر من رحمت آر، و از تو بى‏نیازى مى‏طلبم، پس بر محمد و آلش درودالِهِ، وَاکْفِنى، وَاَسْتَرْزِقُکَ، فَصَلِّ عَلى‏ مُحَمَّدٍ وَ الِهِ، وَارْزُقْنى ؛فرست و بى‏نیازیم ده، و از تو روزى مى‏خواهم، پس بر محمد و آلش درود فرست و روزیم مرحمت کن،وَاَسْتَعینُکَ، فَصَلِّ عَلى‏ مُحَمَّدٍ وَالِهِ، وَ اَعِنّى، وَاَسْتَغْفِرُکَ ؛و از تو کمک مى‏جویم، پس بر محمد و آلش درود فرست و کمکم کن، و بر معاصىلِما سَلَفَ مِنْ ذُنُوبى، فَصَلِّ عَلى‏ مُحَمَّدٍ وَالِهِ، وَاغْفِرْ لى ؛گذشته‏ام آمرزش مى‏خواهم، پس بر محمد و آلش درود فرست و مرا بیامرز،وَ اَسْتَعْصِمُکَ، فَصَلِّ عَلى‏ مُحَمَّدٍ وَالِهِ، وَاعْصِمْنى ؛و از تو عصمت خواهم، پس بر محمد و آلش درود فرست و عصمتم ده، زیرافَاِنّى لَنْ‏ اَعُودَ لِشَىْ‏ءٍ کَرِهْتَهُ مِنّى اِنْ شِئْتَ ذلِکَ، یارَبِّ ؛اگر اراده‏ات تعلق گیرد هرگز به عملى که تو آن را نمى‏پسندى بازنگردم، پروردگارایارَبِّ، یا حَنَّانُ یا مَنَّانُ، یا ذَاالْجَلالِ وَالْاِکْرامِ، صَلِّ عَلى‏ ؛پروردگارا، اى مهربان، اى عطاکننده، نعمتها، اى صاحب جلال و اکرام،مُحَمَّدٍ وَ الِهِ، وَاسْتَجِبْ لى جَمیعَ ما سَئَلْتُکَ وَ طَلَبْتُ ؛بر محمد و آلش درود فرست، و همه آنچه را که از حضرتت خواستم و طلبیدم و براى آناِلَیْکَ وَرَغِبْتُ فیهِ اِلَیْکَ، وَ اَرِدْهُ وَقَدِّرْهُ وَاقْضِهِ وَاَمْضِهِ ؛روى به جانب تو کردم برایم اجابت کن، و آن را بخواه و مقدر فرما و بر آن حکم و امضا کن،وَخِرْ لى فیما تَقْضى مِنْهُ، وَ بارِکْ لى فى ذلِکَ، وَ تَفَضَّلْ عَلَىَّ ؛و در آنچه بر من حکم مى‏کنى خیر مرا مقرر فرما، و مرا در آن برکت ده، و به آن بر منبِهِ، وَاَسْعِدْنى بِما تُعْطینى مِنْهُ، وَ زِدْنى مِنْ فَضْلِکَ وَ سَعَهِ ؛تفضل نماى، و مرا به آنچه از آن عطا مى‏کنى سعادتمند ساز، و از فضل خود و وسعتما عِنْدَکَ، فَاِنَّکَ واسِعٌ کَریمٌ، وَ – صِلْ ذلِکَ بِخَیْرِ الْاخِرَهِ ؛آنچه نزد توست بر من بیفزاى، زیرا تو توانگر و کریمى، و آن را به خیروَ نَعیمِها، یا اَرْحَمَ الرَّاحِمینَ ؛و نعمت آخرت پیوسته ساز، اى مهربانترین مهربانان.ثُمَّ تَدْعُو بِما بَدا لَکَ، وَ تُصَلّى عَلى‏ مُحَمَّدٍ وَ الِهِ اَلْفَ مَرَّهٍ.آنگاه از حضرت حق هرچه به نظرت مى‏رسد بخواه، و هزار بار بر محمد و آلش صلواتهکَذا کانَ یَفْعَلُ عَلَیْهِ السَّلامُ.فرست، که حضرت زین‏العابدین علیه السلام چنین مى‏کرد.دعای ۴۸ از صحیفه سجادیه ، ترجمه حسین انصاریان منبع:tebyan.net


در ادامه بخوانیدعید قربان و پنج فرصت طلاییعید قربان: بزرگ ترین روز حجعید قربان آمد و باز آ که قربانت شومبا فضیلترین اعمال در عید قربانعید قربان در روایاتچگونه نماز عید قربان را بخوانیم؟

دعا در روز عید قربان