آهو

آهو یا غزال (به انگلیسی: Gazelle) شامل گونه‌های زیادی از بزکوهی و سرده غزال است یا در گذشته چنین در نظر گرفته می‌شد. آهوها به عنوان جانورانی چابک شناخته می‌شوند. آن‌ها می‌توانند ناگهانی سرعت خود را به ۹۷ کیلومتر یا ۶۰ مایل در ساعت برساند یا هنگام دویدن سرعت خود را در ۴۸ کیلومتر (۳۰ مایل) در ساعت نگه دارد.[۱] غزال‌ها بیشتر در صحراها، مرغزارها (زمین‌های چمن) و ساوانای آفریقا، جنوب غرب آسیا، آسیای میانه و شبه‌قاره هند دیده می‌شوند. این جانور بیشتر به صورت گله‌ای زندگی می‌کنند و از گیاهان نرم و لطیف و برگ‌ها می‌خورد و کمتر به گیاهان خشک رو می‌آورد.

غزال‌ها اندام به نسبت کوچکی دارند. بلندی بیشتر آن‌ها تا شانه، میان ۶۱ تا ۱۱۰ سانتی‌متر (۲ تا ۳٫۵ پا) است و رنگ آن‌ها قهوه‌ای مایل به زرد است.

ریشه‌شناسی
واژهٔ Gazelle یا غزال در ریشهٔ عربی است[۲] که نخستین بار وارد زبان فرانسوی میانه و سپس در نزدیکی‌های سال ۱۶۰۰ از فرانسوی وارد انگلیسی شد.[۳] در زبان کردی به آهو «کژال» گفته میشود، بنابراین این احتمال نیز وجود دارد که این واژه از زبان پارسی به عربی رفته باشد و تحت تأثیر تلفظ اعراب «ک» به «غ» و «ژ» به «ز» تبدیل شده باشد. مردمان عرب به صورت سنّتی به شکار آهو می‌رفتند. این جانور در ادبیات عرب نماد زیبایی زنان بوده‌است.[۴] برخی زبان شناسان بر این باورند که واژهٔ غزل که گونه‌ای شعر در ادبیات عاشقانه‌ است بیشتر به دلیل همانندسازی زیبایی معشوق و آهو به یکدیگر، این چنین نامگذاری شده‌است.[۵] در داستان‌ها گفته می‌شود که خلیفه عبدالملک مروان (۶۴۶ تا ۷۰۵) یک بار یک آهو را به دلیل شباهتش به معشوقش آزاد کرده‌ است.[۵]

گونه‌ها
غزال‌ها در سه سرده طبقه‌بندی می‌شوند.[۶]

سرده Gazella
غزال کوویه، G. cuvieri
جبیر، G. dorcas
آهوی گواتردار ایرانی، G. subgutturosa
جبیر or Indian gazelle, G. bennettii
آهوی کوهی، G. gazella
غزال شاخ‌باریک، G. leptoceros
Speke’s gazelle, G. spekei
غزال ارلانگر، G. erlangeri
سرده Eudorcas
غزال مونگالا، E. albonotata
Red-fronted gazelle, E. rufifrons
آهوی تامسون، E. thomsoni
سرده Nanger
غزال ابلق، N. dama
Grant’s gazelle, N. granti

Soemmerring’s gazelle, N. soemmerringii

منبع : https://fa.wikipedia.org