اشعار زیبای منوچهر آتشی

اشعار زیبای منوچهر آتشی



اشعار زیبای منوچهر آتشی

مجموعه: شعر و ترانه

اشعار زیبای منوچهر آتشی
منوچهر آتشی (۲ مهر ۱۳۱۰ در دشتستان بوشهر به دنیا آمد و ۲۹ آبان ۱۳۸۴ در تهران در گذشت. او شاعر، روزنامه‌نگار و مترجمی بود که چندین دهه از ابتدا و سپیده‌دم شعر معاصر فارسی نام خود را ماندگار و جاودانه کرد و در حیات و ممات مورد احترام مردم و چهره‌های فرهنگی نخبه بود.
 
نه شهرهای ویران، نه باغهای سبز
دنیای پیش رویمان برهوتیست
تا آنسوی نهایت، تا … هیچ …
دیگر در ما
شور گلایه هم نیست
شور گلایه از بد، دشنام با بدی
دیگر در ما شور مردن هم نیست
رود شقاوت ما جاریست
تا چشمه سارِ خشک شکایت، تا … هیچ …
ما گله را سپردیم
به دره های پر گرگ.
کاریزهای ویران را
به فوج سوگوار کبوتر ها،
و بافه های فربه جو را
به اسبهای باد سپردیم.
ما راه افتادیم
از خشکسالِ فرجام،
تا چشمه ی بدایت …
تا … هیچ …
یاران ناموافق
در چارراهِ خستگی از هم جدا شدند
این یک درون معبد پندار ماند
آن یک به کنج صومعه ی اعتکاف
و هیچ یک
ـ با آنکه هیچ یک،
سیمرغ را دروغ نمی انگاشت ـ
بالا نکرد سر سویِ منشورِ قاف…
یاران ناموافق دیگر
با چاشبند خالی چوپانی
از راهکوره های برگشت
ردّ قبیله های کهن بگرفتند
و انتظارِ واقعه را
این یک کجاوه بند لیلی شد
و آن دیگری،
میرآخور فسیله ی مجنون،
اما
در انحنای جاده ی تاریخ
ارابه ای غبار نیفشاند
از بیستون سرخ حکایت، تا ما، تا هیچ …
ما، باز باختیم
اسبِ “کرند” مجنون
و ناقه ی سفید لیلا را
ـ با تیشه ی کذایی “استاد”
در کاروانسرایِ دیدار
ـ در بازگشت ـ
یک شب، بهای نانخورشی
و مزد خوابگاهی از کاه،
پرداختیم
ما راه اوفتادیم، از نو
از کاروانسرای نهایت، تا … 
منوچهر آتشی
 

اشعار منوچهر آتشی
 
سلام 
به پوست سبز آب ، به پوست سبزه ی تو 
که زیر پوست سفید روز می گردد 
به دست تو ، که از میان آن همه سبزی 
مانند ساقه ی تر در می اید 
و ساقه ی گل سرخی در شعر می گذارد 
بالای شعر خسته ی من نازنین 
غمگین منشین 
در زیر این کتیبه ی فرسوده 
من خفته ام 
محتاج دست سبز تو 
محتاج سبزه ی روح تو 
بنشین 
دامن کنار دماغم بگستر 
طنین خنده بیفکن در سنگ 
طنین خنده بیفکن در واژه 
بخوان 
بخوان چنان 
کند که خون سبز رقص فواره
از سنگ استخوان 
سلام
به پوست سبزه ی تو 
که زیر پوست قهوه ای پاییز 
مانند آب می وزد 
از هفت بند نی استخوان من 
به هفت حلقه ی گیسوی تو 
سلام 
منوچهر آتشی
 

 گزیده اشعار منوچهر آتشی
 
جاده گفتی یعنی رفتن ؟
جاده یعنی تکرار همین واژه ؟
دریغ
دوست دانایم دانا باش
که حقیقت بس غمناکتر است
جاده رفتن نیست
که تو بتوانی با آسانی
چند کمند
سوی آفاقی چند
از پی صید ابعاد زمان اندازی
که به دام آری آهوهای می روم و خواهم رفت و خوا….
که به بند آری ‌آهوهای چست زمان را
جاده رفتن نیست
جاده مصدر نیست
جاده تکرار یک صیغه ی غربت بار است
جاده یک صیغه که تکرارش
گردبادی است که با خود خواهد برد
که برد
هر چه برگ و بر باغ دل تو
هر چه بال و پر پروانه ی پندار مرا
جاده رفتن نیست
جاده طومار و نواری نه و جوباری
جاده یعنی رفت
رفت
رفت
همین
منوچهر آتشی
 
 
گردآوری:بخش فرهنگ و هنر بیتوته


گلچینی از شعر و ترانه هابر دست سیمگونه ی ساقی (منوچهر آتشی)اسب سفید وحشی اثر منوچهر آتشی