تجمعات صنفی مجوز نمی خواهد
تجمعات صنفی مجوز نمی خواهد
مجموعه: اخبار سیاسی و اجتماعی
تاریخ انتشار : پنج شنبه, ۲۶ دی ۱۳۹۸ ۱۱:۲۱
در برهه نزدیک به انتخابات سخن از اصل اجرا شدن قانون اساسی یعنی اصل ۲۷ به میان می‌آید، چراکه مردم برای مطالبه گری بحق خود گاه هیچ راهی نمی‌یابند مگر آنکه به‌صورت پراکنده و در زمان‌های مختلف به میدان بیایند. به‌نظر می رسد یکبار بایستی به‌طور جدی علل بیپاسخ ماندن این مطالبه بحق مردم و عدم اجرایی شدن کامل این اصل مشخص شود و یا حداقل برای الزام و اجرای اصل ۲۷ قانون اساسی سازوکارهایی تعیین شود. «آرمان‌ملی» در گفتوگو با حسین کمالی، دبیرکل حزب اسلامی کار به بررسی این موضوع پرداخته است که متن آن در ادامه می‌خوانید.
اصل ۲۷ قانون اساسی مطالبه بیپاسخ مردم است، علت عدم اجرای این اصل قانونی را در چه می دانید؟
حق برگزاری تجمعات برای مردم در قانون اساسی به صراحت ذکر شده و باید به رسمیت شناخته شود. درواقع اگر این حق برای مردم به رسمیت شناخته نشود بخشی از قانون اساسی با عدم الزام مواجه می‌شود. عدم امکان اعتراض در بخشی از زمینه‌ها در کشور وجود دارد، حداقل در بخش‌هایی که به ما مربوط می شود این اعتراضات در مقاطع و بخش‌های مختلف بیان شده اما در برخی موارد با اعتراضات برخوردهایی صورت گرفته که علت آن هم رفتارهای خشونت‌آمیز معترضان بوده است. اما در مجموع باید حق اعتراض برای مردم وجود داشته باشد و از ابتدایی‌ترین حقوق انسان‌هاست. در قانون اساسی به این حق اشاره شده و لازم الاجراست.
تعیین مکان‌های مشخص برای تجمعات قانونی چه میزان می‌تواند روند اجرای این قانون را تسریع بخشد؟
قائل شدن حق اعتراض برای مردم زمان و مکان خاصی ندارد که آن را به این مولفه‌ها محدود کنیم. حتی اگر در حال حاضر هم این اصل از قانون اساسی اجرا شود، به‌دلیل انباشت موضوعات اعتراضی که از گذشته مسکوت مانده‌اند شاید در وهله اول مشکلاتی ایجاد کند اما در نهایت به نفع کشور خواهد شد.
درچه صورتی تعیین مکانهایی مشخص برای تجمعات قانونی ، می‌تواند راهگشا باشد؟
مردم در شرایط خاصی اعتراض می کنند تا مطالبات آنها دیده و شنیده شود، اعتراضات افراد به این دلیل است که مطالبه آنها به گوش دیگر آحاد مردم هم برسد، به‌عنوان مثال وقتی کارگران یا معلمان انتقادی می‌کنند و قصد دارند درقا‌لب اعتراض آن را خود به سمع و نظر بقیه برسانند دولت می‌تواند برای معترضان مکانهایی برای اعتراض تعیین کند به شرط آنکه پوشش رسانه‌ای برای مکان‌های اعتراضات قائل شود. رسانه‌ها و صداسیما هم باید این تجمعات قانونی را پوشش دهند.
با این تفاسیر مبنای کارآمدی تجمعات را پوشش رسانه ای می بینید؟
اگر افراد بخواهند در مکانهایی مشخص شده و فقط نمادین اعتراض کنند چندان فایده‌ای ندارد و به اصل ۲۷ قانون اساسی هم درست عمل نشده است. البته طرح موضوع مکانهایی خاص برای اعتراضات مردمی به‌دلیل کنترل مشکلات احتمالی مثل آسیب به اموال عمومی است. اما در حقیقت اعتراض بیان مطلب مورد نظر یک گروه اجتماعی، اقتصادی و یا سیاسی به کل جامعه است، اگر تعیین مکان باعث شود انعکاس مطالبات مردم با مشکل مواجه گردد، مطلوب نخواهد بود.
از دیدگاه شما چه منطق و اراده‌ای مانع از اجرای این اصل قانونی شده است؟
عدم الزام به اجرای اصل ۲۷ قانون اساسی خود فی نفسه عملی غیرقانونی است، چراکه این قانون از ابتدا وجود داشته و مانعی هم برای اجرایی شدن آن وجود ندارد و چیزی که در قانون اساسی ذکر شده حاکی از آن است که برگزاری تجمعات بدون حمل سلاح منعی ندارد و این تجمعات با رعایت قوانین می‌توانند بدون مانع برگزار شوند.
ادامه این روند و بیپاسخ ماندن این مطالبه چه پیامدهایی دارد؟
چون در خصوص حوادث در برخی از راهپیمایی‌ها دل نگرانی‌هایی وجود دارد دستگاه‌های اداره‌کننده امور اعم از وزارت کشور و دستگاه‌های امنیتی سعی می‌کنند که اوضاع را کنترل کنند آن هم به‌نحوی که این تجمعات و راهپیمایی‌ها برگزار نشود و این موضوع هم خود به خود باعث آن می‌شود که از داخل گروه‌های مختلف اجتماعی، جمعیت خاموشی تشکیل دهند . جمعیت خاموش بالاخره روزی صدای خود را عیان خواهد کرد که آن وقت می‌تواند برای کشور آسیب‌زا باشد.
چه بسترهایی نیاز است تا این روند سرعت بیشتری یابد؟
موضوعی که در حال حاضر لازم الاجراست اجازه و فرصت برگزاری تجمعات قانونی است تا به این طریق افراد مختلف در جامعه بتوانند نظرات خود را بیان کنند. بیان نکردن مسائل و سکوت مدت کوتاهی می‌تواند ادامه پیدا کند، با این شرایط که در کنار آن هم مطالباتی در کشور شکل می‌گیرد و جمعیتی که نتوانسته به موقع صحبت کند به‌صورت فردی وارد میدان می‌شود و قطعا نمی‌توان از آنها توقع رفتار کاملا منطقی داشت. در مجموع جامعه شناسان همیشه بر لزوم ایجاد فضای اعتراض منطقی تاکید دارند.
دریافت مجوز برای تجمعات قانونی مردم تا چه میزان قابل اجراست؟
آن چیزی که در حقیقت باید به آن اشاره و تاکید کرد این موضوع است که صرف دریافت مجوز برای اعتراض منطقی نیست و اینکه این اقدام را برای تجمعات لازم الاجرا بدانیم، دقیق نیست. چراکه اعتراضات خود به خود شکل می‌گیرند و به این ترتیب نیست که با سازماندهی از قبل تعیین شده‌ای به میدان بیایند. برخی مواقع هم اعتراض در لحظه شکل می‌گیرد به‌عنوان مثال برای مردم حادثه یا اتفاقی رخ می دهد که برای آنها ناراحت‌کننده و ناگوار است و نسبت به آن معترض می‌شوند. اگر اعتراضات به این شکل را غیرقانونی تلقی کنیم، طبیعتا دولت موظف می‌شود نسبت به هرگونه حرکت غیرقانونی واکنش نشان دهد و این برای کشور زیان بار است، چراکه اگر دولت بخواهد در مورد هر اعتراضی واکنش داشته باشد یا برخوردهای انتظامی از خود نشان دهد و دست به مقابله ببرد، اتفاق خوشایندی نیست.
بهترین واکنش در مقابل تجمعات اعتراضی از دیدگاه شما چیست؟
اگر ما واقع‌گرا و منطقی باشیم باید بپذیریم که دولت باید با اتفاقات و اعتراضات مردمی مدارا کند و گروه‌های معترض را به گفتوگو دعوت کند. در نظام های سیاسی پیشرفته وقتی شخصی اعتراضی نسبت به موضوعی در کشور دارد مقام‌های مسئول آن کشور با او مذاکره و مدارا می‌کنند و موضوع او را از چارچوب های سیاسی به شکل چارچوب‌های صنفی در می‌آورند به‌عنوان مثال فردی به ملکه انگلیس نقدی دارد، مشکل او ریشه‌یابی می‌شود و مثلا متوجه می‌شود که اعتراض فرد به بیکاری او برمی‌گردد، در نتیجه برای این موضوع راهکار می اندیشند. بهتر است مشکلات سیاسی به شکل مشکلات صنفی در بیایند تا جامعه با تعارضات مواجه نشود. ما در برخورد با معترضان درست برعکس عمل می‌کنیم و اگر کسی مشکل صنفی هم دارد آن را سیاسی می‌کنیم و اعتراض فرد را مخالفت با مسئولان می‌خوانیم.
در حال حاضر چه میزان اجازه برگزاری تجمعات برای مردم التیام بخش است؟
شهادت سردار سلیمانی برای کشور مایه خیر و برکت شد، همانطور که در زمان حیات، ایشان تمام تلاش خود را داشتند تا نظام و انقلاب حفظ،حمایت و تقویت شود.
شهادت سردار باعث وحدت مردم شد و همه گروه‌های جامعه دور هم جمع شدند تا از قهرمان ملی کشور حمایت کنند و اهانت به این قهرمان را محکوم کردند، این موضوع باران رحمت الهی برای کشور بود، اما ما از آن استفاده درستی نکردیم. باید به نوعی با مردم رفتار شود تا اعتماد و وحدت در آنها مستحکم و استمرار داشته باشد و وحدت ملی مردم حفظ شود. نباید با پراکنده‌گویی باعث سلب اعتماد عمومی شویم. اعتراضاتی هم در پی آن شکل گرفت هم اشتباه بود. باید با مردم صادقانه صحبت شود و مقامات هم در صورت خطا از مردم عذر خواهی کنند. اما گاها رفتاری را شاهد هستیم که منطقی نیست.
آرمان ملی/ نسترن فراهانی
