حکايت مرد اسیر و شاه
حکايت مرد اسیر و شاه
مجموعه: شهر حکایت
حکایت از گلستان سعدی
در يكى از جنگ‌ها، عده‌اى را اسير كردند و نزد شاه آوردند. شاه فرمان داد تا يكى از اسيران را اعدام كنند. اسير كه از زندگى نااميد شده بود، خشمگين شد و شاه را مورد سرزنش و دشنام خود قرار داد كه گفته اند: هر كه دست از جان بشويد، هر چه در دل دارد بگويد.
وقت ضرورت چو نماند گريزدست بگيرد سر شمشير تيز
ملک پرسيد: اين اسير چه مى‌گويد؟يكى از وزيران نيک محضر گفت: اي خداوند همي‌گويد:
والكاظمين الغيظ و العافين عن الناسملک را رحمت آمد و از سر خون او درگذشت.
وزير ديگر که ضد او بود گفت: ابناي جنس ما را نشايد در حضرت پادشاهان جز راستي سخن گفتن. اين ملک را دشنام داد و ناسزا گفت. ملک روي ازين سخن درهم آمد و گفت: آن دروغ پسنديده‌تر آمد مرا زين راست که تو گفتي، که روي آن در مصلحتي بود و بناي اين بر خبثي. چنان‌كه خردمندان گفته‌اند:دروغ مصلحت آميز به ز راست فتنه انگيز
هر كه شاه آن كند كه او گويدحيف باشد كه جز نكو گويد
منبع: گلستان سعدی
گنجینه مثل ها و حکایاتحکایت بهلول و آب انگور بعد از مرگبهلول و شيخ جنيد بغدادحکایت حلوافروش و مشتری حکایت خواندنیحکایت خواندنی ایثار و شکر
