بخت با دولت‌مردان قاجار یار بود که فرش ایرانی به هنگام زمامداری آنان خوشایند فرنگیان قرار گرفت و صادرات انبوه فرش ایرانی، درآمدی هنگفت و فزاینده را برایشان به ارمغان آورد. درباریان قجر و وابستگانشان تا بدانجا شیفته فرش ایرانی بودند که وقتی شوق بازیچه ای تازه‌وارد به نام “فتوغراف” آنان را به ثبت لحظه‌هایشان وامیداشت، ایستاده یا نشسته بر دستبافته ای زیبا در برابر دوربین قرار میگرفتند و یا همین بافته های هنرمندانه و سفارشی را در مناسبتها پیشکش یکدیگر می‌کردند.
پیوند و نزدیکی فرمانروایان قاجاری با فرش ایرانی تا بدان پایه بود که برخی از طرح‌های نامدار فرش را به نام ایشان خوانده اند آن چنانکه طرح “گلدانی ظل السلطانی” را به فرزند ناصرالدین شاه “ظل السلطان” نسبت داده اند و طرح “وزیر مخصوص” را به نام “غلامحسین خان وزیر مخصوص” والی فارس در عهد قجر خوانده اند.
صادرات فرش دستباف ایرانی که از دوره ناصرالدین شاه سامان یافته بود، در واپسین سالهای زمامداری قاجاریان پای چندین شرکت خارجی را نیز برای تولید و صادرات این دستبافته‌ها به ایران باز کرده بود. نوبت که به فرمانروایی رضاخان پهلوی رسید، سود سرشاری که نصیب فرنگی‌ها می‌شد، دولتیان را واداشت تا خود در این وادی بازیگر شوند و اینچنین بود که “موسسه قالی ایران” راه اندازی شد.
در میان ۲۵ وظیفه ای که از سوی وزارت اقتصاد ملی در سال ۱۳۰۹ خورشیدی برای این موسسه شمرده شده است، یکی هم این بود: “تأسیس علامات مخصوصه دولتی برای قالی‌ها”
بهره‌گیری از این “علامات مخصوصه” در سرزمین ما پیشینه ای دراز دارد و شاید گزافه‌گویی نباشد اگر ایرانیان را نخستین پدیدآورندگان “نشان تجاری” یا “برند” بدانیم.
نویسنده کتاب “ایران در چهار کهکشان ارتباطی” باشندگان دیرین این سرزمین باستانی را تا بدانجا در کار آگاهی‌رسانی درباره خدمات و یا کالاهای خود پیشرقته می‌داند که باور دارد در دوره هخامنشیان از نوعی علامت تجاری بهره می‌برده اند.
دکتر محسنیان راد با اشاره به کاوش‌های باستان‌شناسی در شهر باستانی “دهانه غلامان” در سیستان، از کشف ۱۰۰ لیوان در یکی از اتاق‌ها خبر میدهد که “همگی دارای علامتی یکسان بودند و پنج مهر نیز به دست آمد که همان علامت را داشتند و معلوم بود که برای ممهور کردن لیوان‌ها از آنها استفاده می‌کرده اند. این مجموعه می‌تواند قدیم‌ترین علامت تجاری در تبلیغات بازرگانی در ایران محسوب شود.”
بر این پایه ایرانیانی چنین هوشمند که پیشینه ای در بهره‌گیری از نشان‌های ویژه داشتند، روا بود که در دستبافته‌های خود نیز به ثبت نشان خویش دست یازند حتی پیش از آنکه دستوری بر این کار باشد و از همین روست که از گذشته‌های دور نام بافنده یا منطقه بافت را بر پیشانی یا کناره‌های انواع دستبافته‌ها می‌نگاشته اند که در متون کهن تاریخی نیز بدان‌ها اشاره شده است.
نوشتن نام محل بافت یا نام بافنده بر حاشیه دستبافته‌ها و فرش‌های کهن ایران را افزون بر ثبت آنها به نامی خاص و برندی ویژه، می‌توان گونه ای از اطلاع‌رسانی نیز به شمار آورد که از گذشته تا به امروز به سخن‌گویی و آگاهی‌رسانی به ما سرگرمند.
استفاده از نوشته بر روی فرش از جنبه آگاهی‌رسانی به دو گونه بوده است. نخست آن که بافنده نام خود را بر حاشیه فرش می‌بافته و اغلب به جای کلمه “ساخت” -که امروزه بر روی کالاها می‌نویسند-، از واژه “عمل” استفاده می‌کرده است. بهترین نمونه در این زمینه، فرش نامدار “شیخ صفی” است که عبارت “عمل بنده درگاه مقصود کاشانی” بر بالای آن بافته شده است.
این قالی که در عهد شاه تهماسب صفوی برای گستردن در مقبره شیخ صفی الدین اردبیلی بافته شده است و امروز در موزه ویکتوریا و آلبرت لندن نگهداری می‌شود، در قسمت بالایی متن و چسبیده به حاشیه، دارای قابی است که در آن نوشته شده است: “جز آستان توام در جهان پناهی نیست، سر مرا بجز این در حواله گاهی نیست، عمل بنده درگاه مقصود کاشانی، سنه ۹۴۶”.
گونه دیگر، نوشته ای بوده که به خواست سفارش‌دهنده بر روی کالا حک می‌شده و گاه علت بافت را بازگو می‌کرده است. عبارت “فرمایش …” و یا “وقف …” که بر بسیاری از فرش‌های قدیمی دیده می‌شود و از سفارش‌دهنده بافت آن و یا انگیزه وی در تولیدش خبر میدهد، از همین گونه است.
نمونه را قالیچه ای با طرح درختی و پرندگان و حیوانات که در عهد مظفرالدین شاه قاجار بافته شده و بافنده همراه با ذکر نام خود -ابوالقاسم کرمانی-، نام طراح -فرصت الدوله- و نام دستور دهنده بافت را هم درج کرده است: “فرمایش آقای بهجه الملک…”.اما “موسسه قالی ایران” که قرار بود “علامات مخصوصه” برای فرش‌های ایرانی پدید آورد، دو سه سالی بیشتر دوام نیاورد و چندی بعد به دستور رضاشاه، زیر پای همه شرکت‌های خارجی فعال در امور فرش ایران جارو شد و “شرکت سهامی فرش ایران” جایگزین آن موسسه شد تا نامش به نشانی ویژه برای فرش‌های تولیدی‌اش بدل شود که تا به امروز هم برقرار است و البته دیگر تولیدکنندگان نامدار فرش دستباف ایران نیز چون گذشته همچنان از “علامات مخصوصه” یا “نوشته‌های آگاهی‌رسان” بر فرش‌هایشان بهره می‌برند.
منبع : بیتوته