معرفی رشته نینجوتسو

معرفی رشته نینجوتسو



معرفی رشته نینجوتسو

مجموعه: تاریخچه رشته های ورزشی

 
ینجوتسو هنرهای رزمی نین جوتسو (نینجا) نین جوتسو در لغت به معنای هنر پنهانی است که شیوه ای به وجود آمده برای دفاع از خویشتن و رسیدن به مهارتهای ویژه رزمی برای غلبه بر دشمن .در مورد تاریخچه این سبک رزمی باید گفت: در قرن ششم میلادی مذهب بودیسم وارد کشورژاپن شد وموجب بوجود آمدن چالش بین دو مذهب بودیسم و«شینوئیسم» شد که مذهب ملی آن دوران بود طرفداران مذهب بودیسم به روایتی همان پیشینیان نینجا بودند آنها دراوایل قرن هفتم برای فرار از شکنجه مذهبیون به جنگلها و کوهها سوزوکا رفتند و با مابوشی نام گرفتند مبدأنینجاها دو سرزمین کوگا و ایگا بوده با معروفترین خانواده های نینجا «هاتوری،فوجی بایاشی موموچی» است ؛ دوره کاماکورا یک دوره طلایی برای آنها بوده همچنین یکی از دشمنان قسم خورده نینجاها «ادانابوناگا» بوده است متولیانی که برای ترویج این رشته تلاش کرده اند :
 

«ماتامیتونودا،تاکاماتسو،ماساکی هاتسومی ،اتیسون هیرز،شوتوتانه مورا،برایان مک کارتی و…است نین جوتسوقدمت ۸۰۰ ساله ریشه درتاریخ دارد . هرگز نمی تواند تنها با جابجایی تکیه از نام آن هنرهای رزمی نین جوتسو را برای تنها فروختن به مردم معرفی کرد. جهت کسب اطلاعات بیشتر میتوانید از کتاب نین جوتسو هنرنامرئی شدن و نین جوتسو در ایران تالیف کانچو فرجی استفاده کنید.

تاریخچه نینجوتسوی جهان:
 

ninjaتقریبا در قرن ششم میلادی (بودیسم) وارد ژاپن شد و منجر به درگیری بین کسانیکه می خواستند بودیسم را بصورت یک مذهب رسمی درآورند و کسانیکه از (شینتوایسم) بعنوان مذهب ملی طرفداری می کردند شد. بر طبق شواهد موجود پیشینیان نینجاهای ژاپنی از طرفداران بودیسم بودند و به همین دلیل یاغی نام گرفتند، آنها در اوایل قرن هفتم برای فرار از شکنجه مذهبیون و کشته شدن توسط نیروهای سلطنتی به کوهستانهای نزدیک کیوتو رفتند و بعدها (یامابوشی یا زاهدان کوهستان) نام گرفتند آنها فلسفه عارفانه خود را بر پایه واقع بینی عملی پایه گذاری کردند و برای حمایت از خود دانش و تمرین هنرهای رزمی و استراتژی نظامی را با ترس روانی و قدرتهای اسرارآمیز ترکیب کردند تا بتوانند با نیروهای نظامی کم خود در دل دشمنان ترس ایجاد کنند.نینجوتسو ریشه در اثر کلاسیک نظامی چینی یعنی «سان تزو» دارد که توسط سان وو استراتژیست معروف سده پنجم پیش از میلاد به رشته تحریر درآمده‌است. این اثر در قرن ششم میلادی وارد ژاپن شد و به طور دقیق توسط دربار سلطنتی و خانواده‌های متخاصم مورد بررسی قرار گرفت.
 

بودیسم نیز تقریباً در همان زمان وارد ژاپن شد، پیشینیان نینجاها به دلیل گرایش به بودیسم، یاغی نامیده می‌شدند. درآن هنگام درگیری‌های شدیدی میان هواداران بودیسم و پیروان مذهب ملی ژاپنیها یعنی آئین شینتو جریان داشت و این گروه‌های یاغی که بعدها به یامابوشی معروف شدند، برای حمایت از خود تمرین هنرهای رزمی و استراتژی‌های نظامی را با ترس روانی و قدرت‌های اسرار آمیز ترکیب کردند.
 

پس از آن نینجاها در گروه‌های کوچک با در پیش گرفتن روشهای کاملاً سری جنگی تا قرن نوزدهم خود را به عنوان نیرویی بسیار با نفوذ در کشور ژاپن مطرح کردند.
 

بزرگ‌ترین تجمع نینجاها در سوم نوامبر ۱۵۸۱ میلادی اتفاق افتاد. در آن روز اُدا نوبونگا قدرتمندترین رهبر نینجا ارتشی ۴۰ هزار نفره را در برابر حدود ۴ هزار نینجا که کنترل ایالت ایگا ( در حال حاضر مه یی) را در اختیار داشتند، رهبری کرد. نبردی که تنها تعداد انگشت شماری از نینجاهای ایگا از آن جان سالم به در بردند.
 

از آن به بعد نینجاها توانستند با سازمان منسجمی که ایجاد کرده بودند، قدرت پلیسی مطلق را در ادو (توکیو امروزی) و دیگر شهرهای ژاپن در دست داشته باشند.
 

یکی از رهبران یامابوشی ها تلاش کرد که بین پیروان بودیسم و طرفداران شینتوایسم صلح ایجاد نماید که نتیجه آن سرازیر شدن جنگجویان دولتی برای سرکوبی یاموبوشی ها شد. البته این عمل نیروهای دولتی باعث شد تا یامابوشی ها یا نینجاها به تکمیل فنون رزمی و جنگی خود که بوسیله آن در برابر دشمنان مقاومت می کردند بپردازند. در سال ۱۱۹۲ با شروع دوران فئودال ژاپن تعدادی از طوایف فامیلی نینجاها منشعب شدند و به چریکهای حرفه ای و نیروهای سری تبدیل شدند که به استخدام اربابان ایـالات مختلف (دایمیوها) در می آمدند. در بین سالهای ۱۱۹۲ و ۱۳۳۳ بعد از میلاد تعداد مکتبهای نینجا به ۲۵ مکتب با تکنیک های خاص خود رسید. در اکثر این سالها دو ایالت (کوگا و ایگا) در ژاپن توسط نینجاها اداره می شد.
 

نینجاخانواده های (هاتوری، موموچی، و فوجی بایاشی) از معروف ترین خانواده های نینجا بودند. از تحقیقات بدست آمده عقیده بر این است که هنر رزمی نینجوتسو ریشه در قلب تاریخ کهن چین و ژاپن دارد، عقاید و نظرات فراوانی از شروع و گسترده شدن این هنر رزمی درجهان وجود دارد. هنر رزمی نینجوتسو با قدمت ۸۰۰ ساله ریشه در تاریخ دارد و در حقیقت هنری است که مسئولیت پذیری را می طلبد. یک هنرجوی نینجوتسو برای پیروز شدن نیازمند اصول اولیه است که از جمله برخورداری از روحی قوی، قلبی آزاد، هوشی سرشار، روحیه مبارزه طلبی و شرایط روحی عالی و تمرکز حواس میباشد . نینجاها یک سیستم و نظم خاص و دقیقی داشتند که توسط یک رهبر که به آن (جونین) می گفتند اداره می شد و به کسانی که به نینجاها ماموریت می دادند (چونین) می گفتند. به طبقات پائین تر که ماموریت انجام می دادند (جینین) می گفتند . جینین ها در واقع هیچگاه دستورات را بطور مستقیم از جونین دریافت نمی کردند بلکه چونین ها بعنوان واسطه بین جونین و جینین ها عمل می کردند و دستورات و پیامهای جونین را به جینین ها می رساندند.
 

نینجوتسوجینین ها برای انجام ماموریت با طرز استفاده اغلب سلاحهای زمان خود آشنائی کامل داشتند و روانشناسی جامعه را بخوبی می دانستند و با همدیگر از طریق رمز ارتباط داشتند. اگر احیانا یک نینجا به دام می افتاد و اسیر می شد (که بسیار کم رخ می داد) مردم او را زجر فراوان می دادند تا بتوانند اسرار آنها را بدست آورند. بعضی از خانواده های نینجا به دلیل جنگ داخلی (دایموها) به قدرت و نفوذ رسیدند و اغلب در مناطق ایگا و کوگا در شرق دریاچه بیواء اقامت گزیدند (ادا نبون اگا) که می خواست تمامی نیروهای نظامی ژاپن را متحد نماید در سال ۱۵۸۱ ارتشی متشکل از ۴۶ هزار نفر را به جنگ نینجاها که ۴ هزار نفر بودند، فرستاد.
 

در این نبرد نابرابر اغلب نینجاها کشته و یا اسیر شدند و آن تعداد که توانستند، به کوه ها فرار کرده و با مردم کوهستان به تکمیل فنون مخصوص خود و هر چه کاربردی تر کردن آن پرداختند و هنرهای رزم خود را از پدر به پسر منتقل کردند.

سوک ماساکی هاتسومی:
 

متخصص استخوان و سی وچهارمین استاد بزرگ از خاندان تاگاکور نینجا است او رهبری ۹ بوجین کان دوجو را در ژاپن به عهده دارد از جمله «مدرسه۹ خدای شیطان ،خدای جنگجو،تالار روح مرد جنگی »نام برد ؛لقب اوسوک و جنگجوی بزرگ است که توسط تاکاماتسو به او داده شده؛دکتر هاتسومی می‌گوید:«در مقایسه جودووکاراته،نین جوتسو عقاید تعصب انگیزی ندارد نین جوتسوهنر کامل و آزاد است که مسئولیت پذیری را می طلبد .یک هنر جوی نین جوتسو برای پیروز شدن ،نیازمند روحی قوی و قلبی آزاد است ؛استاد تاکاماتسوشیثو نیز می‌گوید :«زندگی تغییر است »و ما در نین جوتسو،تحول را یک اصل می دانیم تحولی که هنر را به کمال می رساند .
 

ninjaسوک هاتسومی هر ساله برای پیشرفت و کاربد بیشتر هنر نین جوتسو مراسمها متعددی رابرنامه ریزی می کنند از جمله مراسمهای شی دوشی کای که اکثریت شرکت کنندگان آن خارجیان می باشند. این مطلب از کتاب خود استاد هاتسومی توسط کانچو فرجی ترجمه شده است که بصورت مختصر در این قسمت آ»ده است به منظور استفاده کسانی که دانش نینجوتسو هستند و بر اساس تجربیات شخصی خودم به عنوان سی و چهارمین استاد هنر (رزمی) توگاکیور – ریو نینجا (Togakure ryuninja)،‌به رشته تحریر درآورده ام.
 

من این عنوان سوک (Soke) یا رئیس خانواده را از (توشیت سوگو تا کاما تسو (Toshisugu Takamatsu) سی و سومین استاد این رشته به ارث برده ام. معلم من نوه (شین ریوکن ماسامی تسوتو (Shin ryuken Masami tsutodo) سی و دومین سوک (توگاکیور ریو) بود. ما پشتوانه ای از ۸ قرن تاریخ و سنت را دارا می باشیم که به موسس این سیستم دامی سوکی نی‌شینا (Daisuke Nishina) از اهالی دهکده (توگاکیور) باز میگردد. پس از شکست از سپاهیان هایک (Heike) ، دای سوگ از زادگاهش در ناگانو متواری شد و در منطقه دور افتاده ایگا (Iga0 سکونت گزید. در آنجا او نام دای سوک توگاکیو را برگزید و بعدها اعتبار تاسیس سیستم (توگاکیور ریو) ی نینجوتسو، به او اختصاص یافت. شجره اساتید این سبک به شرح ذیل می باشد:
 

۱- دایسو که توگاکوره ۲- شیما کوسانتا میناموتونو کانسادا ۳- گورو توگاکوره ۴- کوسانتا توگاکوره ۵- کیسانتا کوگا ۶- توموهارو کانکو ۷- ریوههو توگاکور ۸- گاکون توگاکوره ۹- کوسکی کیدو ۱۰- تنریو ایگا ۱۱- ریهی یوئنو (Ueno) 12- سنری یوئنو ۱۳- مانجیرو یوئنو ۱۴- سابورو ایزوکا ۱۵- گورو ساوادا ۱۶- ایپی اوزارو ۱۷- هاچیرو کیماتا ۱۸- هیزائمون کاتائوکا ۱۹- یوگنتا موری ۲۰- گوبی تودا ۲۱- سیئون کوبه ۲۲- کوبی موموچی ۲۳- تنزن تباری ۲۴- سیریو نوبوتسونا تودا ۲۵- فودو نوبوچیکا تودا ۲۶- کانگورو نوبویاسوتودا ۲۷- ایسابو رونوبوماسا تودا ۲۸- شینبی ماساچیکا تودا ۲۹- شینگورو ماسایوشی تودا ۳۰- دایگورو چیکاهیده تودا ۳۱- دایسابورو چیکاشیگه تودا ۳۲- شینریوکن ماسامیتسو تودا ۳۳- توشیتسو گو تاکاماتسو ۳۴- ماساکی هاتسومی
 

در حالیکه برخی اعتقاد دارند که اسرار نینجوتسو بتدریج و با رشد توکوگاوا شوگارنیت (Tokugava shogunate) در طول قرن هفدهم از میان رفته است و یا در زیر آوارهای جنگ جهانی دوم مدفون گردیده، استاد من می دانست که حقایق و رموز هنر شنوبی همواره زنده خواهند ماند. ارزش و اهمیت خرد و حکمت معلم من و معلمین و اساتید آنها را می توان در تلاش و کوشش (توشیت سوگو تاکاماتسو) Toshitsugu Atakamatsu-s فقید در ارائه عصاره و ماهیت واقعی نینجوتسو، مشاهده نمود.
 

جوهره اصلی کلیه هنرهای رزمی و استراتژی های نظامی در واقع حفاظت از خود و پیشگیری از خطر می باشد. نینجوتسو چکیده ای است از کلیه ایده ها و مفاهیم عینی حفاظت از خود که از طریق تمرینات رزمی میسر میگردد.
منبع:razmavar.com