گل امید



گل امید

مجموعه: آرامش سبز

گل امید
 
 
صدایی می‌شنیدم
چه گرم و مهربان بود
 
صدای آشنایی
که با من همزبان بود
 
صدا، آرام می‌گفت:
ز جا برخیز فرزند
 
ببین بر چهره‌ی گل
نسیم سرخ لبخند
 
به دامان سپیده
صفا و شادمانی
 
به گلبرگ شقایق
نشان مهربانی
 
ببین پروانه‌ها را
چه زیبا پر کشیدند!
 
چه آرام و سبک بال
ز روی گل پریدند
 
ز جا برخیز فرزند
تماشای سحر کن
 
سرود زندگانی
سرود عشق، سر کن
 
پریدم چون پرنده
ز جا برخاستم زود
 
«ز جا برخیز فرزند»
صدای مادرم بود
 
گل من بود مادر
که با من راز می‌گفت
 
سخن از روشنایی
هم از پرواز می‌گفت
 
چو در نور سپیده
نمودم شست و شویی
 
به آب پاک و روشن
گرفتم من وضویی
 
به قلب کوچک من
گل امید وا شد
 
تمام خانه‌ی ما
پر از یاد خدا شد
 

منبع:andisheqom.com


در ادامه بخوانیدتمثیلی از ذات پاک خداوند خدا کیست؟ سؤالی کفرآمیز یا خداشناسانه؟آیا خدا من را فراموش کرده است؟الهی نامهاگر خدا را شناختی رهایش نمیکنی!اگه دوست داری با معبودت رازو نیاز کنی!!!