پیروزی گاهی اوقات ممکن است به اندازه ای بزرگ شوند که باعث شوند همواره به خاطر آنان بار سنگینی بر دوش فرد بیافتد. زمانی که خالقان سری GTA یک پدیده ی اجتماعی را توانستد به صورت یک بازی در آوردند پس باید برای ساخت بازی Red Dead Redemption بسیار بیشتر و سخت تر تلاش می کردند تا خود را به خوبی نشان دهد و ثابت کند RockStar در هر زمان و هر مقطعی می تواند بهترین را ارائه کند و نه یک Grand Theft Equine معمولی را. هنگامی که شما Sand Box را به عنوان بهترین ژانر دهه می شناسید پس ساخت یک بازی Sand Box جدید با خارج شدن از الگو های پیش فرضی که شرکت های موفق برای آن تعیین کرده اند یک حماقت بزرگ به حساب می آید. اما RDR این کار را کرد و به پیروزی هم دست یافت.
این بازی همانند اکثر عنوان های rock star یک بازی action سوم شخص است که به صورت open world میباشد و شخصیت اول ان ( جان مارستون ) است. او در گذشته یک خانواده داشته ولی بعد یک مدت زمان او به یکی از خلافکاران بزرگ تبدیل میشود اما بعد از مدتی از این زندگه خود خسته میشود و سعی میکند فصل جدیدی در زندگی خود باز کند. خراش هایی که روی صورت جان دیده میشود گذشته ی هولناک او را نشان میدهد . داستان همان طور که از ان انتظارمیرفت خوب است که آنرا مدیون دستان توانا و ذهن خلاق نویسنده ان هستیم اما یک تفاوت وجود دارد و ان هم اینکه منفور ویا محبوب شدن کاملا به کارهایی که انجام میدهید وابسته است. اگر از ماموریت های اصلی خسته شده باشید ماموریت های فرعی نیز در بازی گنجانده شده که به صورت تصادفی و در مکان تصادفی رخ خواهد داد. شما میتوانید یک قاتل خلافکار ویا یک فرد مطیع قانون باشید. در کل داستان بازی گیراست و باعث نمیشود شما از انجام مراحل ان خسته شوید. گرافیک بازی از نقاط قوت ان است و این بازی درست مثل بازی gtaiv از موتور بازی سازی rage بهره میبرد. فایده ی این موتور بازی سازی در قدرت ان برای پردازش کردن جزیات بازی است و rock star به خوبی از پس این امر برامده اگر بازی را انجام دهید ویا به تصاویر ان نگاه کنید خواهید دید که جزیات بازی بسیار بالا طراحی شده همانطور که از ان انتظار میرفت. چهره پردازی ها بسیار عالیست و نه تنها چهره جان مارستون بلکه چهره دشمنان او هم عالی کار شده اند.