گذار آرد مه من گاهگاه از اشتباه اینجا (شهریار)
گذار آرد مه من گاهگاه از اشتباه اینجا (شهریار)
مجموعه: شعر و ترانه
اشعار شهریار, محمد حسین شهریار
سید محمدحسین بهجت تبریزی متخلص به شهریار، شاعر پارسی‌گوی آذری‌زبان، در سال ۱۲۸۵ هجری شمسی در روستای خشکناب در بخش قره‌چمن آذربایجان متولد شد. وی سرانجام پس از هشتاد و سه سال زندگی شاعرانهٔ پربار در ۲۷ شهریور ماه ۱۳۶۷ هجری شمسی درگذشت و بنا به وصیت خود در مقبره الشعرای تبریز به خاک سپرده شد.
گذار آرد مه من گاهگاه از اشتباه اینجا
فدای اشتباهی کآرد او را گاهگاه اینجا
مگر ره گم کند کو را گذار افتد به ما یارب
فراوان کن گذار آن مه گم کرده راه اینجا
کله جا ماندش این جا و نیامد دیگرش از پی
نیاید فی المثل آری گرش افتد کلاه اینجا
نگویم جمله با من باش و ترک کامکاران کن
چو هم شاهی و هم درویش گاه آنجاو گاه اینجا
هوای ماه خرگاهی مکن ای کلبه درویش
نگنجد موکب کیوان شکوه پادشاه اینجا
توئی آن نوسفر سالک که هر شب شاهد توفیق
چراغت پیش پا دارد که راه اینجا و چاه اینجا
بیا کز دادخواهی آن دل نازک نرنجانم
کدورت را فرامش کرده با آئینه آه اینجا
سفر مپسند هرگز شهریار از مکتب حافظ
که سیر معنوی اینجا و کنج خانقاه اینجا
گردآوری:بخش فرهنگ و هنر بیتوته
گلچینی از شعر و ترانه هاشهریار، ستاره پرفروغ ادب پارسیشعر آذری مرحوم شهریار برای ماه رمضان(همراه با معنی)شعر زیبای شهریار درباره پاییزخراب از باد پائیز خمارانگیز تهرانم (شهریار)نه وصلت دیده بودم کاشکی ای گل نه هجرانت (شهریار)اشعار زیبا از استاد شهریار
