

آوازی از پنجره ماه (سیاوش کسرایی)
آوازی از پنجره ماه (سیاوش کسرایی)
مجموعه: شعر و ترانه
اشعار زیبا و عاشقانه سیاوش کسرایی
سیاوش کسرایی (۵ اسفند ۱۳۰۵ هشت بهشت اصفهان – ۱۹ بهمن ۱۳۷۴ وین) از شاعران و فعالان سیاسی معاصر ایران است. وی سرودن شعر را از جوانی آغاز کرد. شاهکار او منظومه آرش کمانگیر است.وی در سال ۱۳۷۴ به دلیل بیماری قلبی در وین، پایتخت اتریش در سن ۶۹ سالگی بر اثر بیماری ذات الریه زندگی را بدرود گفت و در گورستان مرکزی وین (بخش هنرمندان)به خاک سپرده شد .
آدمای رفته از بهشتای مانده در زمینعریان و پک و بکره و تفته مانده امهانم برشو و ببینتا اوج قله هاش همه خواهش است و بساین سینه ها در آرزوی باروز شدنوین ساقه های سنگ ستم می کشند سختاز جان خشک خویش و غم بی ثمر شدندیری است یاوه مانده و بی تاب و بی قرارنه خنده می زنمنه گریه می کنمبگرفته در گلوی من آواز چشمه ساربی ککل گیاه هوس بی نسیم عشقبی حاصل است مزرعه سبز ماهتاببیهوده است جنبش گهواره های موجبی رونق است جلوه ایینه های آببر گونه های منشط گیسوان خویش پریشان نمی کندوین آسمان خشکبسته است در نگاهم و باران نمی کنددر هر کران منخالی است جای تواینجا نشان معجزه دستهات نیستاینجا نشان معجزه دستهات نیستاینجا نشانه نیست هم از جای پای توتنها نمی تپد دل من از جدایی اتشب را ستاره هاستزین زردگونه هاآدمکوته مکن نوازش دست خدایی اتشبها در آسماندر این حرمسرای نه سلطانش از ازلچشم هزار اختر دیگر به سوی توستوین پچ پچ همیشگی دختران بامدر هر کنارگوشه همه گفتگوی توستآدمبیرون شو از زمینچونان که از بهشتتو دستکار رنجی و پرورده امیدراحت بنه! گریز دگر کن ز سرنوشتحوا هووی پکدل آفرینش استبا او بیا به راهبا او بیا که عشق دهان وکند به شعرکاو از او ز پنجره ماه دلکش است
گردآوری:بخش فرهنگ و هنر بیتوته
گلچینی از شعر و ترانه ها۳ شعر زیبا از پابلو نرودابیتوتهیِ کوتاهیست جهان(احمد شاملو)شعر کوچه فریدون مشیری و جواب هما میرافشار مولانا – سرمست شد نگارم بنگر به نرگسانشچند شعر کوتاه از شاعران مشهور ایراناشعاری زیبا از مهدی اخوان ثالث