مقاومت گل پیچک می تواند به شکل گیری حیات در سیارات دیگر کمک کند!
مجموعه: چرا ، زیرا و چگونه
دانشمندان پی برده‌اند که دانه های گل پیچک در مقابل مقدار زیادی از اشعه‌ی ماوراء بنفش مقاوم است. این اکتشاف نشان می‌دهند که انواع مختلفی از گیاهان می توانند در سیارات مختلف و در اعماق فضا رشد کنند، این یک ایده‌ی شناخته شده به نام پان اسپرمیا می باشد.
انواع مختلفی از گیاهان می توانند در سیارات مختلف و در اعماق فضا رشد کنند
بر اساس پان اسپرمیا حیات می تواند از طریق شهاب سنگ ها، دنباله دارها، سیارات و حتی سفینه های فضایی در کیهان پخش شود. و این اکتشاف نحوه‌ی انجام این کار را نشان می‌دهد. دیوید تپفر از مرکز تحقیقات ورسای فرانسه که یکی از اعضای تیم تحقیقاتی است می‌گوید: « ما نمی توانیم بگوییم برای فرضیه‌ی پان اسپرمیا شواهد در اختیار داریم اما می توانیم بگوییم با کشف مقاومت این دانه ها در برابر شرایط موجود در فضا این فرضیه محتمل تر خواهد بود.»
دانه‌های دیگر استفاده شده در این آزمایش به شدت سوختند که نشان می‌دهد دانه های پیچک مشخصه های خاصی دارند که باعث مقاوم شدن آنها شده است. دانه های این گیاه پس از قرار گرفتن شدید در معرض تابش نیز رشد کرده و به گیاه تبدیل شدند دانه های پیچک نسبتا بزرگ، با پوششی ضخیم می باشند و می تواند دهه ها پیش از آنکه جوانه بزند در خاک زمین سالم بماند و این همان دلیلی می باشد که برای شرکت در آزمایش در نظر گرفته شد.
محققان فکر می‌کنند فلاونوئیدهای موجود در پوشش دانه که به عنوان یک ضدآفتاب طبیعی عمل می کنند می‌تواند نقش بزرگی در کمک به زنده ماندن دانه‌های پیچک داشته باشد. دانه های تنباکو و رشادی گوش‌موشی (آرابیدوپسیس تالیانا) نیز در این آزمایش مورد بررسی قرار گرفتند. این دانه ها از آزمایش سال ۲۰۰۹ گرفته شدند که یک از پنج دانه های این نوع ها توانستند پس از گذراندن ۵۵۸ روز در فضا، بر روی زمین جوانه بزنند.
اما برخلاف نتایج امیدوارکننده، دانه‌های رشادی گوش موشی و تنباکو نتوانستند دوز بیشتری از اشعه‌ی ماورابنفش را تحمل کنند و همگی از بین رفتند. بنابراین احتمالا بهترین دانه هایی که می توانیم در اولین سفرمان به مریخ با خود ببریم این ها نیستند. دانشمندان همچنین با بررسی دی ان ای دانه هایی که قبلا در فضا بوده اند متوجه شدند که قسمت کوچکی از کد ژنتیکی آنها آسیب دیده است اما با این وجود آسیب با رشد دانه ترمیم می شود.
اگر حیات واقعا بتواند راهی به فضا بیابد بس امکان آمدن حیات از فضا به زمین نیز وجود دارد
اگر حیات واقعا بتواند راهی به فضا بیابد به این معناست که امکان آمدن حیات از فضا به زمین نیز وجود دارد. همچنین به ما کمک می کند تا نحوه‌ی فرستادن ارگانیسم ها را از سیاره‌ی خود به سیارات دیگر را متوجه شویم. این مطالعه محدودیت های خود را دارد. دانه های پیچک باید علاوه بر آزمایش در آزمایشگاه در فضا هم مورد بررسی قرار بگیرند. تپفر می‌گوید تحقیقات ما مسیری بالقوه را نشان می‌دهند تا پیش از کاوش سیارات دور دست حیات را بر روی آنها ایجاد کنیم.
تپفر می‌گوید: « تصور کنید که دانه‌های خفته را به سیارات فراخورشیدی بفرستیم تا حتی اگر جوانه نزنند، زندگی میکروبی یا بلوک های سازنده‌ی حیات را بر روی این سیارات آزاد کنیم. ما انسان ها باید بر روی زمین بمانیم و گندهایی که به زمین زده ایم را درست کنیم اما در طول این سالیان که نسل ما زنده بوده و از لحاظ تکنولوژی پیشرفت می کند باید نقش خود برای اشاعه ی حیات (شاید به وسیله ی دانه های گیاهان که مملو از میکروارگانیسم ها می باشند.) را انجام دهیم.»
منبع: bigbangpage.com – sciencealert.com
